Καραντινός, Σωκράτης

(Αθήνα 1906 – 1979). Σκηνοθέτης του θεάτρου. Σπούδασε θέατρο στην Αθήνα και στη Βιέννη και ίδρυσε τη Νέα Δραματική Σχολή στην Αθήνα (1937). Σκηνοθέτησε πολλά δραματικά έργα στο Θέατρο Αθηνών, στην Εταιρεία Ελληνικού Θεάτρου και στο Εθνικό Θέατρο, ενώ διετέλεσε γενικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος από τη στιγμή που συστάθηκε (1961-67). Η προσφορά του Κ. στην ανανέωση και στην πρόοδο του ελληνικού θεάτρου ήταν ιδιαίτερα σημαντική. Σκηνοθέτης με βαθιά πνευματική καλλιέργεια και σπάνια καλλιτεχνική ευαισθησία, κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για τη δημιουργία ενός θεάτρου με υψηλή ποιότητα. Παράλληλα αφοσιώθηκε στο έργο της διάπλασης ηθοποιών ικανών να ερμηνεύουν τα κείμενα των αρχαίων τραγικών. Πίστευε ότι η ουσιαστική προσέγγιση και ερμηνεία του αρχαίου δράματος πραγματοποιείται μέσα από την αναβίωση του τελετουργικού ύφους των αρχαίων δραματικών παραστάσεων, καθώς επίσης και μέσα από τη συνεπή αξιοποίηση των εκφραστικών δυνατοτήτων του δραματικού λόγου. Στις σημαντικότερες σκηνοθετικές του επιτυχίες περιλαμβάνονται οι παραστάσεις: Εκάβη, με την εξαιρετική ερμηνεία της Ελένης Παπαδάκη, Νεφέλες, σε μετάφραση του Βάρναλη και με σκηνικά του Χατζηκυριάκου-Γκίκα, Προμηθέας Δεσμώτης, Ιππόλυτος και Λυσιστράτη, με σκηνικά και κοστούμια του Ν. Εγγονόπουλου. Ο Κ. ήταν επίσης εμβριθής μελετητής των Γάλλων και Γερμανών κλασικών δραματουργών και συχνά, στη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, ανέβασε με αξιοσημείωτη επιτυχία έργα τους. Τις θεωρητικές του απόψεις για τη θεατρική τέχνη και ιδίως για τη γονιμότερη επαφή με το αρχαίο δράμα διατύπωσε με μεθοδικό τρόπο σε διάφορα βιβλία του, όπως Η αγωγή του λόγου, Στοχασμοί γύρω στο θέατρο, Περί θεάτρου κ.ά.